Αστείος ιστορία για αυτές τις κατακόμβες. Όταν φωτογράφισα τις κατακόμβες μοιάζει με στέκεται μέσα τους. Επιτύχαμε αυτό το αποτέλεσμα θέτοντας την κάμερα στο τέλος ενός μακρού πόλου. Ένας αστυνομικός στο κουτί αστυνομίας του αστυνομικού τμήματος, απέναντι από το δρόμο, με είδε να το κάνω και ρώτησα τι έκανα; Είπα ότι έγραφα, αλλά δεν νομίζω ότι με άκουσε. Στη συνέχεια φώναξε ότι είχε δώσει στο μουσείο μια κλήση και ότι θα έρθουν και θα βοηθήσουν.

Σίγουρα, 10 λεπτά αργότερα, εμφανίζονται δύο άτομα. Μέχρι αυτή τη στιγμή είμαι πολύ ενθουσιασμένος από τη σκέψη να μπορέσω να εξερευνήσω τις κατακόμβες. Ένας από τους ανθρώπους από το μουσείο ανοίγει μια πύλη στα γυάλινα πλαίσια και πέφτει. Δεν με αφήνουν να ακολουθήσω και σύντομα επανεμφανίζεται. Με ρώτησε τι είχα πέσει. Ήμουν στιγμιαία αμηχανία, αλλά στη συνέχεια η πένα πέσει. Ο αστυνομικός δεν με είχε ακούσει όταν είπα ότι φωτογραφίζω και υποθέτω ότι χρησιμοποιούσα ένα μακρύ ραβδί για να ψαρεύω κάτι που είχα πέσει / Τηλεφώνησε στο μουσείο που βγήκε για να με βοηθήσει.

Εξήγησα τι συνέβη. και φυσικά ρώτησα αν θα μπορούσα να ρίξω μια ματιά γύρω από τις κατακόμβες τώρα που ήταν εδώ, αλλά δυστυχώς δεν μου επιτρεπόταν. Ευτυχώς, δεν φάνηκε να πειράζει ότι είχε χάσει μέρος της ημέρας τους.